Wstęp. Powikłanie po zabiegu artroerezy podskokowej, jakim jest migracja implantu podskokowego jest opisywana w literaturze naukowej, jednakże badania kliniczne nie pozwalają jednoznacznie określić przyczyn tego zjawiska. Celem pracy jest określenie ryzyka migracji dwóch typów geometrycznych implantów podskokowych. Badania biomechaniczne przeprowadzono w modelu kości syntetycznej z substytutem tkanek miękkich, co umożliwiło zmniejszenie zmienności wyników, spowodowanej różnicami biologicznymi. Materiał i Metody. Model stopy odwzorowujący naturalną anatomię stworzono z syntetycznych kości oraz silikonowego substytutu tkanek miękkich o twardości odpowiadającej tkankom miękkim stopy. Badano 2 rodzaje implantów ze stopu tytanu Ti6Al4V, o rozmiarze 11 mm – wkręt podskokowy o geometrii prostopadłościennej oraz model wkrętu podskokowego o geometrii walcowej, który reprezentuje typ implantu powszechnie stosowany w zabiegach korekcji płaskostopia u dzieci. Wkręty umieszczono w zatoce stępu i poddano cyklicznemu obciążaniu (do 1’000’000 cykli z częstotliwością 5 Hz, przy maksymalnym obciążeniu 500 N). Badania porównawcze siły wyrywania wykonano bezpośrednio po implantacji oraz po badaniu dynamicznym. Wyniki. Każda z 12 próbek po badaniu dynamicznym została zakwalifikowana do badania siły wyrywania. Wkręty o geometrii walcowej wykazały wyższe wartości siły wyrywania w odniesieniu do próbek badanych bezpośrednio po implantacji oraz do próbek, które przeszły badanie dynamiczne. Implanty o tej samej geometrii nie wykazały istotnych statystycznie różnic w teście U Manna-Whitneya (p>0,05). Wniosek. Zaprezentowany syntetyczny model badawczy pozwala na uzyskanie powtarzalnych wyników w ocenie ryzyka migracji implantu. Długotrwałe obciążenie nie wpływa istotnie na ryzyko migracji implantu.